اتم ها، عناصر اصلی سازنده مواد هستند. اتم ها از طریق پیوندهای شیمیایی به سایر اتمها متصل می‌شوند و مولکول‌ها و ترکیب‌ها را ایجاد می‌کنند. با ما همراه باشید تا با اصلی ترین پیوندهای شیمیایی آشنا شوید.
پیوند شیمیایی به ناحیه‌ای گفته می شود که الکترونها ی اتمهای مختلف با یکدیگر برهم کنش داشته باشند. الکترونهایی که در پیوندهای شیمیایی شرکت می کنند ، الکترونهای ظرفیت هستند که در خارجی ترین لایه یک اتم یافت می شوند. هنگامی که دو اتم به یکدیگر نزدیک می شوند، الکترونهای خارجی آنها باهم برهم کنش می کنند. الکترون ها یکدیگر را دفع می کنند ولی به سمت پروتونهای درون اتمها جذب می شوند. اثر متقابل این نیروها منجر به ایجاد پیوند بین برخی اتمها می‌شود.
انواع اصلی پیوندهای شیمیایی
دو نوع اصلی پیوندهای تشکیل شده بین اتم ها پیوندهای یونی و پیوندهای کووالانسی هستند. پیوند یونی وقتی تشکیل می شود که یک اتم یک یا چند الکترون ظرفیت خود را در اختیار اتم دیگر قرار دهد. هنگامی که اتمها الکترونهای ظرفیت خود را به اشتراک می گذارند ، پیوند کووالانسی ایجاد می شود. اگر اتم ها الکترون ها را به طور مساوی تقسیم نکنند ممکن است پیوندهای کووالانسی قطبی تشکیل شوند. هنگامی که الکترون ها توسط دو اتم فلزی به اشتراک گذاشته شود یک پیوند فلزی تشکیل می‌شود. در پیوند کووالانسی، الکترونها بین دو اتم تقسیم می شوند ولی الکترونهایی که در پیوندهای فلزی شرکت می کنند ممکن است بین هرکدام از اتمهای فلزی به اشتراک گذاشته شوند.
انواع پیوند شیمیایی را بر اساس الکترونگاتیوی پیش بینی کنید:
اگر مقادیر الکترونگاتیوی دو اتم مشابه باشد:
- پیوندهای فلزی بین دو اتم فلزی تشکیل می شوند.
- پیوندهای کووالانسی بین دو اتم غیر فلزی تشکیل می شوند. پیوندهای کووالانسی غیر قطبی زمانی تشکیل می شوند که مقادیر الکترونگاتیوی بسیار شبیه باشند ، در حالی که پیوندهای کووالانسی قطبی هنگامی تشکیل می شوند که مقادیر الکترونگاتیوی کمی متفاوت باشند.
اگر مقادیر الکترونگاتیوی دو اتم متفاوت باشد، پیوندهای یونی تشکیل می شوند.
